MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

GÜL ŞİİR
Ahmet Erhan

GÜL ŞİİR


Geceyarýsý, karanlýk bir bozkýrda
Iþýklar içinde akan bir tren kadar yalnýzým
içinde onca insan, içinde dünya...
Soluk soluða, demirden bir ýrmaða mahkum
Ve bilmeyen sonsuzluk nedir,
Haklý olan kim bu kargaþada?
Ateþ ve su, yaþam ve ölüm, irin ve þiir
Ucu bucaðý olmayan bu çýðlýgýn
Ortasýnda nasýl barýþýlabilir?
Anlamak isterim, hangi yasa
Bir beþikle bir daraðacýný
Ayný aðaçtan, ne adýna varedebilir?

Sorular sormak için geldim þu dünyaya
Yasým acýlarýn yasýdýr
Boynumu üzgün bir çiçek gibi kýrýp da
Yollara düþtüðümde, baþýmda deniz köpüklerinden
Ya da sabah yellerinden bir taçla
Yürüdüðüme inanýrdým - yanýlýrdým
Geceyi günle, acýyý sevinçle kardýðým
Bu söylencenin bir yerinde durakladým
Ve anlatamadým, konuþamadým bir daha.

Acýný ödünç ver bana, gözyaþlarýný
Damarlarýnda uyuyan sevinci ödünç ver
Yitirdim çünkü onlarý da..
Ýlenmiyorum, el çýrpmýyorum artýk
Ne aklýmda yaþadýklarým üstüne düþünceler
Ne de geleceðime dair bir tasa.
Gelirken çan çalmýyor yalnýzlýk
Bir adam, bir sokak, bir ev
Yüzler, gülüþler, susuþlar boyunca

Sorularýn vardý senin, ne çok sorularýn
Gözlerin dünyayý eleyip dururdu boyuna
Bir fýsýltý gibi baþladý sevgim
Çýðlýk oldu, kaðýtlarda çiçek açtý sonra
Sonrasý...Mutlu bile olduk bazý
Artýk sen yadsýsan da ne kadar
Ya da ben bilmiyorum mutluluk nedir
Anlatsýn yollar, yollar, yollar...

Þimdi gece, soluðumu verdim içime
Az önce kaðýtlara gül kurularý serptim
Dolaplardan kekik, nane kokularý çýkardým
Öylece serptim, seni yazacaðým diye
Sen ki, deniz görmemiþ bir deniz kýzýsýn
Aklýmýn almadýðý bir yerde, öylesin
Þimdi gece, iki kiþilik bu yalnýzlýk
Bize artýk yeter de artar bile...

Dünyanýn ölümünü gördüm, suyun topraðýn
En yakýn dostlarýmýn birer birer
Vakitsiz açan çiçeklerin, vakitli doðan çocuklarýn
Ölümünü gördüm, ama kimse
Ýnandýramaz beni öldüðüne sevgilerin!
Yaþam ki bir kum saatidir usulca akan
Dolan sevgilerimizdir biz boþaldýkca
Yaþýmýz biraz da sevgilerimizin akranýdýr
Vereceðimiz tek þey budur dünyaya.

Þu daðýlgan yüreðimi, þu köpüklere imrenen
Yüreðimi bir gün yollara atarsam
Bir gün bir nehir yataklarýna dolarsam, korkarým
Suyumun çoðu senden yana akacak
Bütün sözcüklere adýný ekleyeceðim
Güldeniz, Gülekmek, Gülyaðmur, Gülþarap
Gülaþk, Gülþiir, Gülahmet, Gülerhan
Ey gül yaþamým, yitip giden düþlerim!

Gecelerdi, solgun - sessiz tüterdi yüzün
Yataðýmda bir kýmýltýydýn, dilimde türkü
Uykusunda konuþurken sesini öptüðüm
Varmak için beyninin kývrak dað yollarýna
Kokundu, bedenimi saran o ince buðu
Esintisinde usul usul yürüdüðüm
Ki deðiþmem yaseminlerle, portakal aðaçlarýyla..

Sanki bir kýz yürürdü yollarda
Evimin sokaðýna girer, paspasa ayaklarýný silerdi
Kapýmý açardý gümüþ bir anahtarla
Sanki hep gelirdi, seviþirdik bazý, konuþurduk
Tozlu kitaplarýn yýðýldýðý odalarda
Kalýrdý duvarlarda gülüþünden bir týný
Yataðýmda bedeninden bir oyuk.

Benimse ellerim titrerdi, alnýnýn aklýðýndan
Saçlarýna saçlarýna doðru titrerdi
Þimdi kaðýtlarýn üstünde gidip gelen ellerim
Titremiyor artýk , yolunu biliyor þimdi
Geceyarýlarýný çoktan geçti.
Bu þiir bitmeyince varolmayacak ellerim
Ellerim uykusuz, ellerim geberesiye yalnýz
Süzülüp alçalýyor karanlýða doðru.

Bütün yaþamým seninle geçiyor belleðimden
Seninle var ve seninle sürüp gidecek artýk
Bir akdeniz kentinde limon koklayan
Ve hep ufkun ardýna bakan çocuk
Acýyý buldu sonunda, kanayan bir gülden
Çaldý yüzünü bir yaþamlýk
Geçer þimdi dumanlý bir kentin sokaklarýndan
Þaire çýkar adý - az buçuk kaçýk.

Yeryüzünden silinmiþ ýrklarýn sonuncusuyum ben
Oturup da þimdi aþk þiiri yazmam bundan
Gülsün köpek sürüsü, lime lime edip
Bu dizeleri, satsýnlar haraç-mezat
Doðru, benden sonra da tufan kopmayacak
Ama haykýracaðim laflarýný tuzla kesip
Yitip giden bu aþký, nefesim tükenene dek.

Beynime bir sarkaç gibi vuruyor sorular
Neresinde yanýldýk biz bu yaþamýn?
Hangi el bozdu büyüyü, hangi yazý
Acýlara hüküm verdi, soldan saða taþarak?
Kalbimde yýllardýr kabuk baðladý yaralar
Ödüm kopuyor, bir gün hepsi birden kanamaya baþlayacak diye
Yenilmeyeceðim, boyun eðmeyeceðim hiçbir þeye
Hep direnen bir yaným kalacak
Adýmýn soluk izi, acýnýn seyir defterinde.

þimdi gece, bindokuzyuzseksenikiyle
Üçyüzaltmýþbeþi çarp - oradayým iþte
Yorgun deðilim, umarsýzým yalnýzca
Geçmiþle geleceðin öpüþtüðü yerde bir nokta
Gibiyim ve çoktan dürüldü defterim
Uçurumlar üstünde uçuþur dizelerim
Onlara köprü olacak bir beden yoksa da..

Bu benim yalnýzlýðým, dalsýzlýðým benim
Kana kana içtiðim çeþmelerden susayarak ayrýlmak
Titreyen bir ýþýk karanlýklarda
Onu kim görebilir, kim tanýyabilir?
Sonuda hep bir soruyla karþý karþýya kalmak
Boynumun borcu bu, ödenmedi yýllardýr.

Her aþktan böyle bir þiir kaldý bende
Yaþamýmýn bir dilimini özetleyen
Unutuþun çiçekleri bunun için hiç açmýyor
Donuyor bir gülüþ tek bir dizede
Yaþanmýþ yüzlerce aný, buruk bir özlem
Çivileniyor beynimin bir yerlerine
Geride -hayýr- acýlar filan da kalmýyor
Bir boþluk yalnýzca, uçurumlara özenen.

Nefret ediyorum ve seviyorum seni
Girdiðin bütün kapýlarý açýk býrak
Birazdan git diyebilirim çünkü..
Çaðým yalnýz býrakmýyor beni, ellerini
Tutuþumda, usulca öpüþümde dudaðýný
Çaðým aramýzda çekilen kanlý bir bayrak
Uzayan, akan bir irin yolu gibi.

Sözcükleri güden çobanlarý var kalbimin
Beynimin yaþamý saran kýskaçlarý
Bitsin dediðim yerde bunun için baþlýyorum
Yitirdiðim her þeye dönüp de bakmam bundan
Sensin yalnýzlýða uzanan yollarýn düðüm yeri
Ama þu anda içimde öyle çoðulsun ki
Böyle irkilmezdim dünyayý kucaklasam.

Çapraz yalnýzlýklar astým göðsüme
Yollarda bir savaþçý gibi yürüdüðüm doðrudur
Gözlerle, dillerle kuþatýlmýþ bir ülke
kalbimdir ona tek sýnýr
Susmayý bunun için severim bir çýðlýk gibi
Donup kalýr sesim kendi göðünde
Onu ne anlayan, ne de duyan bulunur.

Yaþamým sonsuz bir hac yolculuðuna dönüþüyor burada
Kendi içimde ya da uzak yollarda
Bulduðum ve yitirdiðim bütün varlýklar
Bir mozayiðe biçim veriyorlar sessizce..
Bende dünyanýn acýsýyla sevinci öpüþüyor
Irmaklarýn birleþtiði o nokta benim
Ýtilip tekmelendiðim bütün kapýlarda
Bana atýlan her taþ þimdi çiçek açýyor.

Bir gün anlarsýn beni neden suskunum
Dünya içimde konuþurken böyle
Bedenimi aþýyor yorgunluðum
Karþýnda oturduðum masalardan dökülüp saçýlýyor
Bu öyle bir çýðlýk ki, susuþlar kalýyor geride
Ondan öte her söz bir saçmalýðý büyütüyor.

Adýný çoktan unuttum yüzün aklýmda
Ve bu þiiri neden sana adadýðýmý bilmiyorum
Ama her güzellik nasýlsa kendi adýný bulur
Bunun için ben Gül dedim sana..
Yine de bir çiçeðe bunca yaðmur yaðarsa
Kökleri topraðý saramaz olur
Üstüne titrediðim her þeyi yitirmeyi öðrendim çoktan

Söylenecek bir tek sözüm kalmazsa
Çizerim yüzünü kuþlarýn kanatlarýna
Her çýrpýnýþta gökyüzüne daðýlýr
Yüzün, hücrelerine varana dek uçuþur.

Kaðýtlarýn aklýðýna aþkýn tortusu çöküyor
Parklar, sokaklar, söylenmiþ ya da söylenmemiþ sözler

Yazdýkça biraz daha unutuyorum seni
Ve her yerde düþ tacirleri, þiirseviciler
Bir þeyleri yorumlayýp duruyorlar aptalca
Büyüteçlerle inceliyorlar þu yitik ömrümüzü
Ben aþkýn son hasatçýsý, son peygamber
Gülünç, soyu tükenmiþ bir varlýðý oynuyorum boyuna.

Sana artýk bir sýðýnak olsun bu þiir
Noterlere ver onaylasýnlar - her hakký saklýdýr
Düþün, kalemimi sen tuttun yazarken
Yeni okula baþlayan bir çocuða yardým eder gibi
Öyle acemilikler yaptým ki ben
Hiç kalýr bu þiir onlarýn yanýnda ve
Nasýl ayaktayým diye þaþýyorum bazen.

Görüp göreceði son þey bu þiirdir dünyanýn
Çýðlýðýmdan arta kalan bunlar olacak
Aklýmýn son kýrýntýlarýný da burada harcýyorum
Bundan böyle ibreler hep eskiye vuracak
Yakýnmýyorum, yerinmiyorum hiçbir þeyle
Kalýrsa odalarda unutulmuþ birkaç þiir
Bir yeniyetmenin altýný çizeceði dizeler benden
Senin adýn nasýlsa bir gün hepsini tamamlayacak.
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.