GÜNEŞİN ALTINDA MUTLULUK VAR

Bir iþçinin, elinde ekmekle evine döndüðü
o yerdir mutluluk
Akþamüstü, çocuklarý cývýldayýp dururken
Derin bir iç çekiþ, tatlý bir yorgunluk
Ve yüzüne yayýlan gülümseme birden...

Mutluluk, kelebek olup uçmasýdýr ipek böceðinin
Irmaðýn denize kavuþturmasýnýn bir adý olmalý
Mutluluk, beþikte uyuyan ilk çocuðuna bakmasýdýr
bir annenin
Duyarak memelerine dolan sütün çýlgýnlýðýný.

Mutluluk, bir acýnýn bilincine varýp da onu dönüþtürmektir
Yaþamýn sonsuzluðunda karar kýlan bir umuda
Sevgilinin boynuna dokunduðunda duyulan ürpertidir
Öpülen ilk dudak, içilen ilk sigaradýr belki
Denizden yükselen kokudur sabah karanlýðýnda
Kabullenmektir yani yaþamý, acýsý ve sevinciyle
ayný boyutta
Yalnýzca yaþamaktýr belki de kimbilir...

Ne yerdedir, ne göktedir o - deðil mi Abidin?
Mutluluðun resmini yaptýn mý bilmem
Ama ben onun þiirini yazmak isterim...
Sosyal Medyada Paylaşın: