Kendi içine çöküyor hayat, duyduðun aþk çanlarý deðil cehennemde kýrýlan kadehlerin sesi... "Boþa taþýyorsun o kelleyi! Git mezbahada deðiþtir!" derdi sinirlendiðinde babam. Onca nasihat içinde neden bu sözü hatýrlýyorum? Belki, söylemesi zevkliydi... "Sadece oðullar, babalarýn günahlarýný geçermiþ." bu doðru olabilir mi? Bir melek gülümsüyor ve sadece martýlar görüyor onu çýðlýklarý bu yüzden... Güvenli evlerinde panik içinde yaþarken Tanrýya, þeytana, ya da karýlarýna yakarýyorlar... Kendi içine çöküyor hayat, ve sen aþkýn yalnýzlýða paralel uzandýðý bir kýyýdasýn... Seçenek yok hediye yok bilinçli bir tercih deðil bu bir tür ele geçirme, bir tecavüz... Gün azalýr geceye birikir kum saati içinde... Ama en karamsar anlarda bile bir kadýn yeter, bir gün daha ciðerlerini nefes nefes doldurmak için güneþe inat yaþamak için bir kadýn yeter, ve hiç ummadýðýn anda görürsün o harika meleðin sana gülümsediðini...
Sosyal Medyada Paylaşın:
iveysi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.