DİYARBEKİR KALESİNDEN NOTLAR VE ADİLOŞ BEBE

1.
Varamaz elim
Ayvasýna, narýna can dayanamazken,
Kýrar boynumu yürürüm.
Kurdun, kuþun bileceði hal deðil,
Sormayýn hiç
Laaaaal...
Kara ferman çýkadursun yollara,
Yarin bahçesi tarumar,
Kan eder perçem

Olancasý bir tutam can,
Kadasýna, belasýna sunduðum,
Ben öleydim loooy...
Elim boþ,
Ayaðým pusu.
Bir ben bileceðim oysa
Ne afat sevdim.
Bir de aðzý var dili yok
Diyarbekir Kalesi...

2.

Açar,
Kan kýrmýzý yediverenler
Ve kar yaðar bir yandan,
Savrulur Karacadað,
Savrulur zozan...
Bak, býyýðým buz tuttu,
Üþüyorum da
Zemheri de uzadýkça uzadý,
Seni, baharmýþýn gibi düþünüyorum,
Seni, Diyarbekir gibi,
Nelere, nelere baskýn gelmez ki
Seni düþünmenin tadý...

3.

Hamravat suyu dondu,
Diclede dört parmak buz,
Biz kuyudan iþliyoruz kaba - kacaða,
Çayý kardan demliyoruz.
Anam sýr gibi saklar siyatiðini,
"Yel" der, "Baharýn geçer".
Bacým, ikicanlý, aðýr,
Güzel kýzdýr, bilirsin.
Ýlki bu, bir yandan saklý utanýr
Ve bir yandan korkar
Ölürüm deyi.
Bir can daha çoðalacaðýz bu kýþ.
Bebeðim, neremde saklayým seni?
Hoþ gelir,
Safa gelir,
Ahmed Arif’in yeðeni...

4.

Doðdun,
Üç gün aç tuttuk
Üç gün meme vermedik sana
Adiloþ Bebem,
Hasta düþmeyesin diye,
Töremiz böyle diye,
Saldýr þimdi memeye,
Saldýr da büyü...

Bunlar,
Engerekler ve çýyanlardýr,
Bunlar,
Aþýmýza, ekmeðimize
Göz koyanlardýr,
Taný bunlarý,
Taný da büyü...

Bu, namustur
Künyemize kazýnmýþ,
Bu da sabýr,
Aðulardan süzülmüþ.
Sarýl bunlara
Sarýl da büyü.

Sosyal Medyada Paylaşın: