AKŞAM ERKEN İNER
Akþam erken iner mahpusaneye.
Ejderha olsan kar etmez.
Ne kavgada ustalýðýn,
Ne de çatal yürek civan oluþun.
Kar etmez, inceden içine dolan,
Alýp götüren hasrete.
Akþam erken iner mahpusaneye.
Ýner, yedi kol demiri,
Yedi kapýya.
Birden, aðlamaklý olur bahçe.
Karþýda, duvar dibinde,
Üç dal gece sefasý,
Üç kök hercai menekþe...
Ayný korkunç sevdadadýr
Gökte bulut, dalda kaysý.
Baþlar koymaða hapislik.
Karanlýk can sýkýntýsý...
"Kürdün Gelini"ni söyler maltada biri,
Bense volta’dayým ranza dibinde
Ve hep olmayacak þeyler kurarým,
Gülünç, acemi, çocuksu...
Vurulsam kaybolsam derim,
Çýrýlçýplak, bir kavgada,
Erkekçe olsun isterim,
Dostluk da, düþmanlýk da.
Hiçbiri olmaz halbuki,
Geçer süngüler namluya.
Baþlar gece devriyesi jandarmalarýn...
Hýrsla çakarým kibriti,
Ýlk nefeste yarýlanýr cýgaram,
Bir duman, kendimi öldüresiye.
Biliyorum, "sen de mi?" diyeceksin,
Ama akþam erken iniyor mahpusaneye.
Ve dýþarda delikanlý bir bahar,
Seviyorum seni,
Çýldýrasýya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.