Mermer Adasına Veda

Ayrýlsam mý kavuþsam mý þaþýrdým bu iskelede.
Kararsýzlýðýn ortasýnda ihbar ediyorum belleðimi.
Tekrar ediyorum insanlýðýmý habire. Bir anda binip gemilere
uzak denizlerdeki mezarýma gidiyorum. Bir anda
vuruyorum rýhtýma
(Beyazlar giyindim; ipeðin ardýnda kýrmýzý patlamýþ
bir güneþ akýyor etlerimden) .
Kýþýn anýlarý ve bu denizin dalgalarý saklý saçlarýmýn uzayýþýnda.
Söyle bana, yaþatmaya yazgýlý mýsýn bu adayý;
beslemeye beyaz evleri
ve bir beton yengece benzeyen rýhtýmý... yitiriliþlerinle...
Ah, yitiriyorsun beni. Tutamýyorum mermerin güvenliðinde.
Yitiriyorum seni. Kalbim bir ada olmaz mýydý sana?

Gecikmiþ zaman akþamý telaþla kaldýrýyor sulardan.
Hýzlý yunuslardan son bir tören.
Atýyorum kendimi gecenin kaplanýna.
Parçalanýþýma duyuyorum, bir türlü evcilleþtiremediðim sevdam
seriyor etlerimi kayalar üstüne...

Ben bu kýyýda uyuyan kaplaným, üzdük sizi; artýk
elveda!
Sosyal Medyada Paylaşın: