Ne arýyorum çarþýda tezgâhlardan düþtü ellerim ne alýp ne satmaya uzun sokaklar düþlemek benim iþim yaza bakan, kireç boyalý koþtursun güneþin limondan atlarý alkýþlanarak çýraklarýn çürük lastik kokan nefesleriyle
kimin aslýyým ben ne yüz oldum ne ayna azdý gençliðim aya doðru tutulan çarþaflar arasýnda anladým hep ayný kadýndýr sokaklar yokuþlar gevþemeyen orospular ne pamuk ne de zambakla
tarih olsun diye geldim buralara son kez Ferat’ta yýkadým saçlarýmý billûr çýkardým eskiden daha sýð bir deniz için koridorlara girdim sonra büstlerin ezdiði zamaný kullandým
kafileler kafileler barbar Atilla’nýn taylarýyla çekilen þehirler kuruldukça uðraklar yitiren kafileler geçerler yine de varoþlara sürtünerek geçerler ‘yeryüzü hep delikanlý’ diye haykýran yiðitlerle dolu kafileler
Sosyal Medyada Paylaşın:
Adnan Özer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.