SƏGGİ BOYU SƏS(3)

gibi ben,
az biraz,
unudmadýðý yerlere, udkunur çanla çakýr.

kanadlanýr ses,
ard ardýna.
Düþ börüsü,
anlara,
anýlara.
Günlerin sürgün dibinde.

Nenemin ballýca dodaklarýnda gülüþ atýþýr ipeksu. Atla kurt dýrnaklarýnda çiltik kalkýþýr lepe--lepe. Pitikler varakýnda oyanmýþ sözcükler yarýþýr didiþge. Ses doðsada, sesi gezdiyim bu seslerde deyil diye, gýrgýndüþem. Ýçimdeki boþluklara özlem buludu, özümdür. Çünkü;
nenemin gözleri,
gözlerimden ýraklanmýþ!
Dedemde itirmiþ dedeliyini,
bebeklerimde!
Ýçim eriyir, içimde bugün.

He, eriyir içimde çocuksu çaðlarýmla göy tanrýçý düþlerim. Ömür tarlasýnda, yolundu nenemi diþlemiþ inci diþlerim. Ooh, ohhhh. Heç unudmuram ki;
acýmýþdým gece.
Bir hulu aðacý,
gebe anlar.

Dalýndaki iki hulu,
okuyarak þakasýz þakalat.
Bir yanýnda bebe,
bir yanýnda dede.

Sanki imekleyirler dörd-nala kýrat...
Hulular ucu, yalýn gibide
dede ile
bebe ara.

Senin deyil benim yarýþý
böyle bir yarýþ anlayýþý,
doður hulu aðacýný, kadýn benzer.
Bu benzeyiþ i mgesi,
dede üçün nebilim.
Ama dedi sev-incilim.
Bu emiþ yazðýsý,
bebe boyu bir tanrý kadar.

Ýndi özlem içirem. Çünkü baþa düþmür beni, nenemde, dedemde. Mutluluðu almýþ elimden amansýzca onlar. Sevgim çalýndýðý günden, doðu verdi içimde kýskançlýk. Nenem, alma kimi kokuyurdu. Hele geceler, huryat da okuyurdu. Ýndi benim deyil, be kimindir? He, demek dedemindir. Nazik dodaklarýndan yaðdýrdýðý öpücüklerde, dedemindir. Köksünde uyuduðum gecelere huuu... Bir an kulaklarým cing--cing;

kalbimde,
nene tanrýsýgile sarý;
ne sað
nede sol haaa!!!

yolcudaþýn yalnýzlýkdýrsa;
ne keder
nede özlem haa!!!
Sen,
bilsende göyde
bilmesende yerde
belkede her devrede,
dinle öz içini!
Keç içinden içeri,
bayýrda üþüyersen haa!!!
Özün, öz düþünü duyamýrsa, anlara yemsen. Bilebil, Sen! Çevren, ussuz kudurganlar urmanlýðýdýr. Meyer, bilmirsen! Sen usu, yüceler türküsüdür.

Açýk gözle,
yum-yumuþak ürekle
Açýk sözle,
ön yetmez dilekle
kabaklara.
Amaç boyunca atlan, haa!!!
Çünkü;
düþünceler seninleþir,
zamanda kimi zaman.
--Ýþde, güneþi utandýrmýþ nene elleri, ellerinden uzaklaþmýþ deyil mi?
--He!
--Nene sevgisi senin olmadýðýndan, özlem çekirsen deyil mi?
--Uh!
--Nenenin gözleri seni içine almadýðýndan, kýskanýrsan deyil mi?
--Ah!
--Nene benim deyilse dedeminde deyil, deyirsen deyil mi?
--Kýrgýn!

Dedeni, ölümle öldüreceyinide bilirem. Ýndi yanýtla sorularý.
--Aþýrý duyðular genimindir diye, içini içinden koparýr bilirsen mi?
--Dilin tutukluluðu kadar!
--Özün kýnayýb özünü, özün bilmeden özünü uçurumlara aparýr. Bunuda bilirsen mi Sen?
--Durukda içim!
--Kýskançlýk tuzaðýna düþmüþsen. Bu ne biçim?
--Güçsüzlük boyudur bu seçim!
--Sevmediyin birisini sevindirdin mi?
--Sus!
--Özünü çuvaldýzla, özgesini iyneyle iyneledin mi?
--Dinemir!
--Ýçinde kara kömür gibi kýskançlýk kýzarýr deyil mi?
--Dodaklarým tikilmiþlerde, gözlerim deyinir derde!

Könlüm he, deniz kim karasu çaðladý kýskanç,
arsýn daðý benzer içimi, daðladý kýskanç.

gözler dibi þor baðladý, kumlar usanýrken,
urmugölü sanmýþ beni, toprakladý kýskanç.

Yersiz esir etmiþ duyudur bu özü, çünkü,
öz bilmediyinden özü, çaynakladý kýskanç.

Hardan ki ýþýk sýzdý karanlýk sonu, birden,
öc almak üçün, dan yolunu baðladý kýskanç.

Can sevgisi, enginlere sayvan çekib andan,
alçakda basýlmýþlýðýn, alçakladý kýskanç.

Pay derdiyi gün, Ərðəvan öz sevgi tasýndan,
torpaklara kinçinliyi, kundakladý kýskanç.

Ben tanrýnam, sende benim. Biz, bir yerde tanrýlaþýrýk. Ölmüþ illerin soluðu dirileþir.
Ne zamandýr, yanýmdan uzaklardasan ? Böyle düþünme unudulmuþsan.Sen, kallbimin çýrpýntýsýsan. Ýnanýram sen aþkýna.
Çünkü; deden... ardý var

M.Ərðəvan


Sosyal Medyada Paylaşın: