korkusuz görüþmelere, tinsu paylaþýmla sarýþmalara, düþ koynunda seviþmelere, us kökünde bilinç alt-üstü biteceklere, iþde erdemlik bu. Be, sen kim?
Ýlan dili biçir yanýtsýzlýk, köksümde tövþek, dýþa uçuram.
bir solukca alaturka, karýnca gülümseyir ken, yürüþ izini aldým özümden, yalýnka alma aðacýna kadar.
Ýpeksu yarpaklarýnda teper. Budak dodaklarýnda nebilim sayýda almalar. Kuþak açýr könlümdə duyðular. Kövrekce anýlayýram olub-bitenleri. Neyi ekdim, neyi biçdim kýrk düþüncə balalýðýnda benim. He, daþýyýr çaðla onlarý ben. Tinim tunç inadýndadýr. Zaman çaynaklarýna köksünü germiþ yaþamýnca. Yürüyürem düþün düþü. Yer kýrdýr. Göy arýdýr. Öd, öz yataðýnda kürsekliyini bitirmiþ. Torpak da sancý sona varmýþ. Bende kurd gözleri sezir andayam. An içinde an sýðallayýrken iliklerimi, darayýr ezince sevgisiyle öd varlýðýmý. Öylebil en sevdiyi sevgilisiymiþ ben. Aç gözleriyle dörd-nala çarpýþýr duyðularýmla kan çeke-çeke. Buda öd. Buda ben. Biz çaynaklaþýr səggi önündə. Güçlü gücsüzü udur. Ben ulu bir tike boðazýnda ödün. Udamýr gibi, ses sevdasýyla yola çýkmýþam çünkü.
yücelerde, alçaklarda, oldum börü, He, börü oldu alma aðacýnda alma dadý, pýnar suyunda dodak gizi, kokusu diþi kurd gülüþü, kýrk yerde bir, bir yerde kýrk bitirlerde izi.
balýkda su, ku da çimirlerde. Daðlarda da cüyür, Baðlarda da beçeleyir, tað sürüsü. çalðý koþur tumurcuklar, kime? Hey, huuu! Ben börü oldum andan;
karsýz üþütürken beni, kargöz kara duyðu, kýrmýþ aparýr könlümü, sargöz sara duyðu.
Bilmem, saragöz doðduðu öz aþký, deyersiz, sanmýþlýðý satmýþ diye vargöz vara duyðu.
bin bir boya geydim süreyim sevgini, ancak, çekdi, yeni bitmez daðý yargöz yara duyðu.
Ben, olmadýðýndan bana ben, belki neden bu, paylaþdý benimsiz hara, hargöz hara duyðu.
hardan hara düþdüm, ne bilim son duraðýmdan, gönderdi kefensiz beni, dargöz dara duyðu.
Duyðularým yumuþalýbda kövrekleþirem. Kýlýncý ipek, daþý pamýk sanýram. Böyle incesu düþünmeler kime gerekir? Göz boyunca nesneler gözel ! Kadýn; oðuþda, doðuþda, ocakda, her yerde gözel ! Uþak; beþikde, kucakda, bakýmda gözel ! Þeh; türküsüyle kýr çiçeyinde gözel! He, gözeldir yaþanacaklar deyilirken, duyðusallýðý ezib keçsem nasýl? Yaþam zorluklarý səggisinde, gün oyunçusu bendir. Sorunlarýn çözümü için, duyðu yardýmcýdýr mý? Bir çok ön yetmez dilekler düþüncesinde; bozkýr çölde, akþam ucuna düþür arkýþ. Sayvan serir karanlýk süresiz, kurd kýrýr, suskunluðu da. Son gece sonunda öylebil, çekir çan–çan horuzlar ban, bir çovuþçýdýr sanki zaman kopuzunda, ses He, ses! Çünkü; sesdir. Esir dalda yarpak gibi. yel öpür yavaþca kýyak, tanrý daðýnda; dörd nala seviþirken nenemle dedem, unudmuþlar ben payýný. Dedem, dedem, nenem, nenem, tendir közünde onlar, düþünceleri ekirlerde. Handan hana birce dodak, çaðla baným, çýnarbaným, boþluklara içgi gibi… ardý var.
M. Ərðəvan 03/01/2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
M.ƏRĞƏVAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.