Ayrılık Mevsimi

Bak, bir mevsim daha geçti sensiz.
Kýþý, soðuðu hariç geride býraktýk avuçlarýmýzdan..
Ama ayrýlýk mevsimi de 3 ay deðilmiþ sevgilim.
Hiç geçmiyor, bir türlü atlatamadýk, birbirimize atamadýðýmýz adýmlarýmýzdan..

Üþüdüðün zamanlarda ceketim sýrtýna sarýlamadý.
Bu yüzden çeketimi giydiðimde ya da astýðýmda senden baþka her yerde özledi o hoþ sýrtýný.
Hasta olduðumda endiþeli bir þekilde yanýma gelip sýcak bir çorba yapamadýn bana.
Kaseler, tabaklar çaresiz çatallar, kaþýklar öksüz kaldý.
Ellerinin saðlýðý bile bomboþ durdu hep mutfakta..

Sobayý doldurduðumda kahramanýn olamadým.
Ellerini önce sobaya deðdirip sonra elimi tutamadýn üþüdüðüm zamanlarda.
Üstünde kestane piþirip küçücük ellerinle aðzýma doðru götüremedin.
Sarýlarak uyuyamadýk yine sobalý odamýzda..

Yapraklarý döküldü takvimlerin,
günler, haftalar ve aylar geçti yavaþça.
Kýþtý, soðuktu, üþüdük ayrý yattýðýmýz yataklarda.
Anlayacaðýn kýþýn adý deðiþti sadece.
Ayrýlýk mevsimi takvimlerde yoktu,
ben bile daha yeni ekledim þiirlerime..

Ahmet Kastancý.
Sosyal Medyada Paylaşın: