Matem tutan eller deðildir yürek için. Yürek için ellerdir matem tutulan bir hiç’liðin!
Büyükler oyun oynamaz derlerdi küçükken
çok da küçük deðilken hani
ilk aþklar tahta sýralarda baþlamýþken
Zaman, ne kadar da mühimdi
sanki cihan harbine koþar gibiydi çocuklar
teneffüs saatleri
Ambalajlarý vardý okula en yakýn dükkânlarýn
buzlu dondurma, leblebi tozu, envai çeþit kandýrmaca
leylaydý bir küçük ciklete þimdinin hanýmý Mualla
Küçüktü herkes, büyük olmak için hayaller kurardý
açýða vurulmayacak ayýplar saklýydý kunduralarda
tak tak, vezir parmaklarý dedikleri zat muallim Behzat
Ýlk þiirini o sýrada yazmýþtý Necip
kimse görmemiþti nazik Orhan’ýn nemli gözlerini
sahilde inecek vardý, atlýkarýnca misali motorsuzdu seferi
Büyüktü küçücük yüreklerin hayalleri, büyük olmayacak kadar
ilk beyitiyle o zaman küfrediyordu þapkasýz Nuri
elinde bir bohça, bir de saçlarý uzunlar için tarak
Zaman ne kadar da mühimdi
bitti denilen yerde, hiç silinmeyecek hatýralar vardý
sarhoþtu gün, þimdi; baþý dönen bir ayyaþtý
Ýstanbul’du nev-i münhasýr, külüstür bir Tofaþ
mezarlar bile dolmuþtu yeni yüzyýl
bir vakit dudaklarýna dokunacak güvercindi
deniz kenarýnda boþ midye kabuklarý
-asit yapar, fazla yeme oðlum hemi!
Kelimeler namusluydu
heceler annenin görünmeyen mabedi
çilekeþ Ayasofya’da okunan gizli bir ezan
deden görürde beddua etmesin derdi, aman da aman
sevgilerin rüyasýný bozarken sahte bir ahd-ü peyman
kýrýþýk aþklarýna kurban etmiþti büyükler, küçükleri
Ýlk þiirler kadar maviydi hatýralar
matbaalarda dizgiciydi usta parmaklar
kahve daha mý güzeldi
su daha berrak
yoksa yalan mýydý bizden öncekiler gibi yazýlanlar
Yataðýn altýnda saklý nineden kalma kül tablasý
loþ ýþýðý da giderse, kokulu bir kandil macerasý
büyükler hiç oyun oynamaz derlerdi, hiç hem de
çok da küçük deðildi hani o zaman küçükler de
Altýný ýslatan bir çocuðun yüreði kadar olamadý büyüklük!
-tomeytos, piber, patlicaannnn
Macýr Ali’nin kirli elleri bile daha temizdi
aþk denen yavþaklýða sarýlanmýþ büyüklerden
çocukluða gidecek mavi bir minibüs olmuþtu þiirler
onlar büyük olduklarýný dahi anlamadýklarýndan
Hala küçükleri kandýrmaya devam ediyordu büyükler
utanmýyordu da hiçbiri
oyunun alasýný oynuyordu kendileri
küçükleri koltuklara hapsedip
yüreklerini çekiþtirip
-Výnn, týrýnda týrýnnn…
kýzým bak nasýl iþkence çekiyor yüreðim!