sürurum
naçar eder bu gözlerinde ki nem
kaçýrma öyle gözlerini benden
alýp baþýný gitmekse derdin, herkes gitmek için hazýr zaten
tut ellerini, tut ellerini yüreðimde
laleler açacak, türküsü rüzgar gibi saçlarýnýn tellerinde
sessiz sedasýz þu uçan kuþlara mý sormalý içimdekini
bilmem daha ne anlatýr, neye benzetebilir gülüþünü
nakýþ nakýþ
-aþk denen þu nazlý kýþ
ve lehçesi kýrýk þu manav satar mý taptaze sevgiden
yýldýzlar düþürülebilir mi lemasýyla þevkinden
bendeniz, layezal geceye eþ kederli naciz
baþka birisi yazar mý dersin böyle gözlerine renksiz
de olsa yan diye diye sebepsiz
içime har düþer, nar ki teninde ölüme benzer
yoksa makber mi dersin vuslat eline her sefer
elbet bunlarda ahz ise
acz bi-vefa mýdýr sevmelere
dudaklarýn titrerken mum gibi içimde
ruhuma ab olur çeþminden akan nur-u pare
ah meh-pâre; þarkýlarda yek-pâre; ömrüme baki ukde!
bilirim virandýr sevmelerde yürek
ne civanlara tabut olmuþtur tek tek
çok da hazindir hani hep istemek
ama istedikçe maal’esef gülememek...
sürurum
olsun þu þarkýlarda ayyaþ maziye armaðan
pay ede ede kalmaz artýk yüreðe hemeyan
bi tufan ki, tuz bastýrýr her dem bu yaraya
nice daðlar ki;
ferhat gelmez
nice serap ki;
mecnun görmez
bi zaman ki, kurumuþ çiçekler baðlanýr yasa
koy gözlerinden bir þarap
dilim tuz buz olmuþ yollarýnda
ben durayým burada
göçebe oluþuma þükredeceðim az vakit
ay balam sen bakma bana
düþünme dalýp gitmelerimi
bu hale getiren beni sensizliktir
sen gülmeye devam et olur mu
aðlayýp da sevindirme yokluðunu
sürurum
artýk sarhoþum
yeter aðlama
yazýktýr boþa akacak yaþlarýna
.