AYRILIK

Uzaklarýn koynuna saldým, istemesem de seni.
Üzüntünün sonsuzluðuna karýþtý bedenim.
Araya kilometreler girdi sensizliðin.
Sancýlýydý gecelerim, esirim sana; gidenim.

Gözbebeklerimde biriktirdim el sallayýþýný.
Ardýnda vedalar kucaklaþtý ayrýlýrken biz.
Çok sesli savaþtý yüreðimden kopan.
Ýþte yine çaresizim, bak yine sensiz.

Kalbime gömdüm sessiz hýçkýrýklarýmý.
Dibe vurdu umutlar, sensiz boþluðun koynunda.
Duyumsadýðým eksiklik ne kimsesizlik, ne sensizlik.
Ýçsel avuntular da yetmedi, yenik düþtüm sonunda.

Öptüm siyahýndan gecenin sana ýrak adýmlarla.
Anýlarý avuçlamak istedim gecenin karanlýðýnda.
Hece hece saðanaktý sanki usumdan geçenler.
Rüzgârýn ahý tuttu da savuruverdi dar aralýðýnda.

Gözlerimle kucaklayýp özlem giderdim resminle.
Yoktan var etmeye çalýþtým arsýzca umutlarýmý.
Teninin kokusuydu unuttuðun örgü þal.
Dönüþüne saklýyorum, özlem yüklü duygularýmý.
Asuman AKIN

Sosyal Medyada Paylaşın: