GÖNÜLLERDE İSTANBUL
Sen gönül sevdasý sevgili.
Sen aþýklarýn yürekten dili.
Tarihinle varsýn, güzelliðinle baharsýn.
Seni görmek , tüm herkesin emeli.
Anýlarýn tarih yüklü yýllar.
Sevgiyle toplanan o güzelim hatýralar.
Tadý kuþanmýþ; boðaz, haliç, hisar,
Sultanahmet’ te de ayrý bir hava var.
Ývedi duygular sarar benliðimi.
Sen Ýstanbul, Sen’ de buldum yüreðimi.
Çamlýca’ sý güneþe gölge düþürürken,
Gönül gözüyle gördüm, Pier Loti’den kimliðini.
Doðana, baharýna aþýðým diyenler.
Yaðmurla yýkanýr parklarýnda güvercinler.
Taksim’de el eleyken aþýklarýn,
Kanlýca’da yoðurdunu iþtahla yerler.
Rumeli Kavaðý- Anadolu Kavaðý kavuþmayan sevgili.
Ah Ýstanbul anlatsa camilerin, olsa da dili.
Uðruna þehit olmuþ onca Mehmetciðin kefeni
Sende Ýstanbul Sende, varlýðýnla erdemli.
Dolmabahçe, Eyüpsultan, Beykoz’la ömürsün.
Aþiyan’dan Maslak’a neler neler görürsün.
Dünyanýn en güzel gelinisin, mis kokan gülüsün.
Sen Ýstanbul, Sen özgürlüðümsün.
Bugüne bugün yedi tepeden varolansýn.
Tüm benliðimle beni yakýp kavuransýn.
Adým adým gezsem, lodosunda savrulsam,
Göllerinde yýkansam yine de doyulmazsýn.
Ey Kýnalý, Ey Heybeli, Ey Burgaz.
Aþýk ettin biliyor musun, beni kendine bu yaz.
Büyük Ada’dan karþý Kartal’a selam.
Pendik Tuzla aç kollarýný, Sen’de etme naz.
Bir yanýn Asya, bir yanýn Avrupa’sýn.
Sana zarar verenler od ocaðýnda yansýn.
Tüm Dünya biliyor ki Sen Aziz Ýstanbul,
Memleketim, destaným, vatanýmsýn.
Þarkýlarda Sen’in adýn, dillerde Sen’in sevdan.
Denizinde yakamozlar almýþ nasibini, güneþten aydan.
Sen bir þiirsin yollayan o yardan.
Sen’i sevmeyen var mý ki, görmese de duyandan?
Nice büyüklerin otaðýsýn, þairlerin yataðý,
Bestekarýn ilhamý, yazarlarýn bahçesi, baðý.
Ah Ýstanbul dillere destansýn, gönüllerin aðý.
Sen tarihsin, sen bu vatanýn yüce daðý.
Asuman Akýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.