O yârin yoluna gönlünü serer Dizginler aþk atýn dörtnala sürer Ne teni ürperir, ne kalbi titrer Gönül zili asla, sevgisiz çalmaz.
Onu del’eyleyen gözün elâsý Âþýklýk herhâlde baþýn belâsý Ya Mecnûn’u vardýr ya da Leylâ’sý Âþýklarýn gönlü, sevgisiz kalmaz.
Gönül baharýnda beden ise güz Ferhat daðý deldi eyledi dümdüz Sonunda ölüm var yaþasa da yüz Aþkla yaþar âþýk, sevgisiz ölmez… AÞKA ÂÞIK ÝSE, ÖLSE DE ÖLMEZ…
15/01/’12 Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.