Yok Edilen Bir Nesil

‘’12 Eylül Kapanýnda Türkiye’’


Düþünen, genç bir Nesil büyüyordu.
bilgiye, baðýmsýzlýða, özgürlüðe susamýþ.
Ülkesinin, makus talihini yenecek,
Atatürk’ün gösterdiði hedefe, hýzla ulaþacaktý.
resmi gördü uyanýk, sinsi canavar,
emperyalist dünya.
içten içe yürüttü planlarýný,
zamanýn gizemli sessizliðinde.

65’li yýllar;
kardeþ kavgasýnýn baþlangýç yýllarý.
gençlik üzerine oynanan çirkin oyunun,
planlarý tamamlanmýþtý.
her birine uygun, renk, renk kefenler biçilirken,
oyuncular ayný evin çocuklarý,
oynatanlar, baþka mahalle uþaklarýydý.
oyun iyisinden oynandý.
hem de gereðinden fazla heyecanlý, kanlý ve aþaðýlýktý.
taþlar yerine oturmuþ,
avcý tuzaðýný iyi kurmuþtu.
ülkücüler, solcular, Sünni ve aleviler,
ayný Millet’in çocuklarý,
ayný dinin mensuplarý, birbirini kýrarken,
kimileri saklanmýþ,
vakit geldiði an, meydanlara çýkarmak için,
hazýrlýk yapýlmýþtý.

12 Eylül;
gizliden gizliye planlanmýþ bu oyun,
sunuldu halkýmýza, dediler selam durun.
gerçekleri göremeden, yanýldý insanýmýz,
emperyalizme esir kaldý,
mutlu yarýnlarýmýz.
Ýstanbul’da solcu gençlik, Ankara’da saðcý gençlik,
Diyarbakýr’da Kürt gençlik,
linç edildi, acýmasýz yöntemle.
en iyisinden iþkenceler,
yaþý büyütülüp idam edilenler,
sorgusuz sualsiz, yýllarýný verenler.
fiþlenenler,
iþini, eþini, evladýný kaybedenler.
en kötüsü;
insanlýðýndan tiksinenler…
mücadeleci bir Nesil tüketilmiþ,
düþünen ve sorgulayan beyinler yok edilmiþ,
kan, gözyaþý, ýstýrap bu Nesil’e fazlasýyla ödetilmiþti.

kendi insanýna,
kendi gencine,
kendi geleceðine,
bu yapýlanlarý, sinsice hazmettiren mihraklar,
ve uþaklarý:
Türk Milleti’nin tarihini bilmeyenler!
bize ahmak, aptal, barbar diyenler,
bizi tembel, uyuþuk, göçebe görenler…
biliniz ki;
Biz her þeyden önce:

BAÐIMSIZLIÐA AÞIÐIZ

bunun için çok bedel ödedik,
ödemeye de hazýr Millet’iz.
atalarýmýz, öðütlerini kayalara yazdýlarsa,
biz yapýlanlarý sayfalara yazdýk,
beyinlere kazýdýk.
ne Çuval’ý, ne Bosna’yý, ne Irak’ý ne Kýbrýs’ý,
Türk ve Küt’leri birbirlerine kýydýranlarý:

ASLA UNUTMAYACAÐIZ

çünkü bizler, asil bir Millet’in çocuklarýyýz.
canýmýz Vatan, aþýmýz Vatan, kanýmýz Vatan,
ülkümüz Vatan.
türkümüz, düðünümüz, aþkýmýz Vatan.
bizler Vatan için ölmesini bildik,
can verdik, can aldýk.
Allah’ýn emri dedik, insaný gönülden sevdik.
zulme direndik,
sonsuza dek direnmeyi, Ata’mýzdan öðrendik.


Mehmet Macit
12.04.2010
(12 Eylül 1980 Türk Gençliðinin dramýdýr)

Sosyal Medyada Paylaşın: