MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

KEDER DURAĞI İSTASYONLAR
Yüksel Erentürk YILMAZ

KEDER DURAĞI İSTASYONLAR





Gece sessizliðini yýrtar düdük sesiyle
Boþalýr istasyonlar trenin gelmesiyle

Ýlk yolcuyu indirip, son yolcuyu bindiren
Önce inleyen raylar, sonra of çeken tren

Kimi sýlaya hasret, kimi gurbete gider
Kahýr yüklü yolcular biniyor birer, birer

Aheste davranarak son kez dönüp ardýna
Kim bilir kimi anar getirip hatýrýna

Kalanlar gidenlere hüzünle sarýlýrken
Ýstasyonlar hep aðlar trenler ayrýlýrken

Ayrýlýk acýsýyla yarýda kalmýþ telaþ
Kirpikten düþmektedir gözdeki son damla yaþ

O telaþ sonrasýnda dolan kompartýmanlar
Bir anda aþina, dost oluverir insanlar

Nagehan bir yolcunun efkârýyla baþlayan
Bir gurbet türküsünde görürsünüz aðlayan

Gece bütün hüznünü devrederken sabaha
Bazen derin bir sükût bazen da bir kahkaha

Atýlan kahkahaya uyanýr kimi yolcu
Yaptýðýndan utanýr kahkaha atan yolcu

Bu kýsa yolculukta edinilen dostluklar
Hiçbir þeye benzemez trenle yolculuklar

Daha ilk istasyonda inen dostun ardýndan
Silinmez hatýrasý uzun zaman aklýndan

Yýllar önce kaybettim böyle bir yolcuyu ben
Beklerim hep ümitle ne gelen var ne giden

Hatýrlayýp dururum gideni kalanlarý
Kederlerin duraðý tren istasyonlarý

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.