sessizliðim sana açmayý bekleyen bir çiçek gibi. haykýrýþlarýmsa annesine küsmüþ bir çocuk.
hani bir yerden tutarsýn ya zamaný... ya da öyle sanýrsýn hele bir de attýn mý üç beþ bardak unuttun mu her þeyi iþte o zaman derin bir iç çekip topladýn mý cesareti de taam bir kaç kelime söyleyecekken anlarsýn... aslýnda zamanýn seni tuttuðunu, nefes gibi esiri olduðunu...
anlýyorsun ya sensin zaman...
üþümekli bakan gözlere aðlamaklý gözlerle yanýt verir bir þarkýyý bin defa dinler her aný gelir aklýna her yara acý olur her acý sen kokar sen.. bir kez daha geceyi güneþe salarsýn.
insanlar bana þaþýrdýkça benim onlara þaþkýnlýðým daha da artar öylece bana bakarlar karlar yaðar ben karda üþümem onlar titrer ben yanarým. çünkü bilmezler sen giderken de karlar yaðdýðýný...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aforizma Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.