Aþký sattýðýn kadar büyük deðil dünyanýn nimetleri. Son nefesinde hissedecek, kederli gözlerin.
Kahredici bir toz bulutunda yok olacaksýn, saklandýðýn inde. Kaçamayacaksýn ölüm seni istediðinde. Duy bunu içinde öldürdüðün saðýr, kör, köksüz yüreðinle... Kaldýysa ondan eser duy belki bir depremle kendine gelirsin.
Kendi ütopyanda tasarladýðýn çürük bir yaratýcýlýk, alaycý... Kendi nefsinle efsaneleþtirdiðin dumandan kaleler, kirli... Kendi vicdansýzlýðýnla... ve de... Biliyorsun deðil mi?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.