doðduðumda aðladým
gülümsedin
ürkektim cesaret verdin
ýslak gözlerimde korkularýmý öptün
dokunuþlarýnda mutluluðu tattým
sevincim oldun yüreðimde
yürüdüm anne
farkýna varmadan büyüdüm
çocukluðumu içimde unuttum
kendim olamadým anne
kollarýn sarmaya yetmedi
kaydým uçurumlara düþtüm
incindi bakýþlarým
oyuncaklarýma doyamadým
çaresizliklerimde tükendim
bebekken yaþlandým anne
damaðýmda süt kokusu
hayal pencerem kapandý
serçeler konmaz oldu þefkat pervazýma
çirkinlikler hüzünle üþütür yangýnlarýmý
bu kez çok acý hýçkýrýklarým
gördüklerim anlattýklarýn deðil
kötülükler çiðnedi altýnda kaldým
gerçekleri neden anlatmadýn
içim kanýyor anne
gecelerimden ninnilerin firar etmiþ
kirpiklerime endiþeler tünemiþ çaresiz
günahlarda kirlendi duygularým
gülümsemelerim is pas içinde
göz yaþlarým artýk tatlý deðil
oynadýðým boncuklar daðýldý
toplayamýyorum anne
yaðmurlar bahtýma bulanýk damlar
rüyalarýmda kelebekler uçmuyor
kalbim dualara susuz kaldý
beni benden çaldýlar
sevmeyi unuttum anne
gül bahçeleri gönlündü
güzel kokular seninle tükendi
deve dikenleri sarmýþ her yanýmý
yarýnlarý birileri götürmüþ
dünlerime baykuþlar konmuþ
bu gün var sadece ellerimde
içinde elemler
son yolculuðunda ýslaktý gözlerin
ölümü zor sanmýþtým
damlalar tebessümlerine karýþtýðýnda gördüm
hüznün benmiþim meðer
kalmak daha müþkülmüþ anne
býrakma diye sarýldým göz bebeklerine
omuz silktin buðulu baktýn
gitmen gerektiðini anlamýþtým
sevdiklerinin ýstýrabý baðrýnda diken
sevinç ürpertilerini yutkunarak
en sevgiliye kavuþmayý arzuladýn
bütün çiçekler anne kokarmýþ
topraðýnda açanlarsa sensin
baþka yerde rayihasý olmayan
özlemin yaktý bitirdi anne
ya rüyalarýmda gel öpücüklerinle
seni bana geri ver
ya da çaðýr yanýna
hasretimi dindir artýk anne