Islak bir þamar gibiydi; yüzüme düþen damla Acýsý ateþ gibi; þimdi gel de aðlama… Kalem de yazmak istemiyor maziye sitemleri; Saatlerden düþüp sessizce ölen saniyeleri… Ne gerek var? Ne gerek var ; fani dünyada kalýcý acýlara sahip olmaya Mutluluk ekmek var iken titreyen dudaklara Gözpýnarlarýmýza yerleþtirmek varken gülücükleri Ne gerek var bilemiyorum? Islak bir þamar gibi yüzümüze düþen damlalara… Ölüp giden saniyelere tatlý birer hatýra yüklemek Fýrtýnaya yakalanmýþ olsa da hayat gemimiz Yelkenlerine mutluluk doldurmak Gökyüzünü kaplasa da hýnç dolu kara bulutlar Yaðmur damlalarýný sevgi ile okþamak Güneþin her doðuþunda yeni sevdalar oluþturmak Kýsacýk ömrünü gülerek geçiren kelebek gibi renkli olmak… Elimizde iken mutlu olmanýn sýrrý; neden bu hüzünler? Unutmuyorum, hep aklýmýn bir köþesinde Hüzünlerde boðuþurken; mutluluðu beklemek nafile… Mutluluðu çaðýrmýyorum; Ben ona koþuyorum doru küheylan hevesiyle… Biliyorum ki; Ecel okuna rastlayacak beklemeden hayat telimiz Ummadýðýmýza bir an’da; Ansýzýn…
Metin Kaya ÝLHAN TRABZON Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.