İstanbul

Sana bugün tepeden bakamadým Ýstanbul!!!
Boyum kýsa ne yapayým
Uzun ve dar sokaklarýný gördüm iç gözümle
Ýki yanýmda sonsuz katlý metal binalar
Ve arabalar…
Yanýmdan o kadar hýzlý geçtiler ki rüzgârlarýyla üþüttüler
Biliyor musun? Kimisi koluma çarptý, canýmý yaktý
Sonra çekilip gittiler “dur” diyemedim

Kirli bir sývýn vardý Ýstanbul? Ne o kustun mu yoksa?
Haliç’in batak suyuna attým kendimi, solungaçlarým vardý.
Sigara izmaritleri, gemi atýklarý, ölü balýlar ve intihar maðdurlarý…
Acý biriktiren deniz, içine aldýn beni…
Çýkmaya çalýþmadým bile, sen beni sevmedin yukarý fýrlattýn…

Küçük bir deliðin baþýnda buldum kendimi
Bense delik kadar küçük bir kýz, býraktým annemi, daldým içeri…
B*k suyunda boðuldum Ýstanbul aðladýlar cenazemde
Temizlemedi gözyaþlarý kirlenen kýyafetlerimi…
Beni içinden atamadýn Ýstanbul…

Sosyal Medyada Paylaşın: