Yalan dünya
Yalan dünya
Tanrýnýn qüdrətinə baðlanan düþüncəmi
Tanrý ocaqlarilə qalayaný görmədim.
Cýðýrlara, yollara səpələnmiþ cismimi
Toplayýb qətrə-qətrə calayaný görmədim.
Sonu görürdüm deyən aðladým doðulanda,
Anlamadý sevincdən qucanlar bu dünyaný.
Bu iþýqlý həyatýn manqurt qaranlýqlarý,
Silib saf yaddaþýmý, yenidən yazdý onu.
Vaxtý yaþamadým ki, çeynədim aðýr-aðýr,
Ürəyimdən daþ asdý taleyimi yazan da.
Baþa aðýl qoymamýþ kor etdi gözlərimi
Vaxtlý-vaxtsýz gördüyüm yuxularý yozan da.
Tutammadým nəbzini nə zamanýn, nə vaxtýn,
Ayýldým bu ömrümün uralanmýþ anýnda.
Görəmmədim keçmiþi, varmadým gələcəyə,
Ýtib-batdým dünyanýn aðarmýþ yalanýnda.
Elbəyi Cəlaloðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
elbeyicelaloglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.