"Əbədini dünyada mən əbədi sanmadým." Bəxtiyar Vahabzadə.
Doðsa bir gün qərbdən Günəþ, Çýxarsa Yer məhvərindən, Çaylar itirib baþýný, Dərya qopsa ləngərindən, Ekvator da dönüb buza, Ay yox olsa səngərindən, Yupiterlər, merkurilər Bir-birinə dəyə-dəyə, Viran, talan, darmadaðýn Yýðýlarsa bir nöqtəyə – Bax, budursa əbədi son Haný onda qütb, ya yön? Əbədiyyət nədir görən?
Pozulsa Yerin pərəndi, Günəþin yaddaþý, zəndi, Çýrpýlar əcaib daþa, Daþlar gələr qoþa-qoþa. Dəhþət baðlayar qarþýný, Ýnsan itirər baþýný. Sonda kainat da sönər, Baþlanðýc yerinə dönər, Əvvəl bizə gülər fələk, Açýlar baþýna kələk, Mələklərin izi qalmaz, Heç Allahýn özü qalmaz, Əbədiyyət nədir görən?
Elbəyi Cəlaloðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
elbeyicelaloglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.