Dudakları Fırçası Olmuş Ressam

Kabul ediyorum,
yazmaya üþenmedim hiçbir zaman.
sadece aynanýn karþýsýna geçtiðimde,
sakallarým da uzadýðýnda,
kesmeye üþendiðimi hatýrlýyorum ama..

Dudaklarýna batan öpüþlerle sana gelinmez sevgili,
kanayan dudaklarýndýr zaten ölümün habercisi..
Kaç kez öldük saydýn mý hiç ?
Dudaklarýn çok kanadý mý ?
hiç dikkat edemedim,
gözümü kapayýþlarýmdan.
kýzarmýþ yanaklarýmý hissettim sadece ýsýndýðýndan.

Pahalý bir tabloyum ben,
öpüþlerinle yanaðýmý boyayan,
gördüðüm en güzel de ressamsýn sen..
Ne desem,
fýrça olmuþ dudaklarýn hiç düþmesin yüzünden.
eðer düþerse bilirsin,
benim de kalemim düþer ellerimden..

Boyasý fazla öpüþlerinde,
malzemesi de fazla kullanýlmýþ bir aþkla,
siyah sakallarým bile kýrmýzý oluyor utançla..
Hem sakal da kalmýyor ki geriye..
Düþünüyorum da,
seni övmek için ressam kelimesi bile az hani.
kýzma bana,
doðru düzgün baþka kelimede yok ki sözlükte,
imla kýlavuzunda..

Ressamým,
seni seviyorum bu arada.
Ýmla kýlavuzuna bakarak yazdýmda..

Birde sakallarým incindi biraz.
Sevmediðin için,
sakallarýmýn yüreði acýyor,
öp geçsin.

Dudaðýn acýr diye üþenmedim,
bu sefer kestim..

Ahmet Kastancý.
Sosyal Medyada Paylaşın: