Çengelköy…

yeþillikler içinde, Ýstanbul’un bir semti.
bir yanda yalýlarý, bir yanda villalarý.
bir yanda boðaz kýyýlarý.
tanýdým Sen’i Çengelköy,
tanýdým Sen’i güzel köy.
bir ses duydum yürürken,
þaþýrýp kaldým aniden.
‘’Hýyar! Çengelköy hýyarý…’’
vardým Ýstanbul’a,
sanki bir köye,
çengelköy’e.

iþim vardý bu semtte,
boþ kaldým, dolaþtým sahilde.
boðaza yaslanmýþ, eski Ýstanbul yapýlarý.
hele Kuleli,
azameti ve ihtiþamý ile uzanmýþ sahile.
seyretmekle doyulmaz, asýrlýk geçmiþine.
yok mu fil ambarlarý,
eskimiþ, nerdeyse yýkýlacak duvarlarý,
tarih kokmakta tuðlalarý.

altmýþ yýllýk bir pastane,
doyum olmaz böreklerine.
sordum hikmeti ne?
dedi: Uzan kardeþim Karadeniz’e.
sahilde çay bahçeleri,
asýrlýk çýnarlarý.
destek yapýlmýþ, yýkýlmasýn uzun dallarý.
istanbul diye kokmakta,
eskiden kalmýþ, isimsiz anýlarý.

pazarý dolaþtým sakince,
gelmekte o ses efendice.
‘’Hýyar! Çengelköy hýyarý…’’
tazesinden meyveler, süslemiþ, tezgahlarý.
hýyar deyip geçmedim, sormadan yapamadým.
tadýna bakýnca, güzelliðini anladým.
zaman, zaman geldiðim bu þehirde,
acý, tatlý anýlarým geçti,
çengelköy’de
güzellikler diyarý þehri, gezdim yeterince.
istanbul’da bir baþka semti,
sevemedim, böylesini gönlümce.

Mehmet Macit
10.06.2009
Düzeltme ve seslendirme
09.01.2012

Sosyal Medyada Paylaşın: