Yaðmurla öpüþtüm, dudaklarým hâlâ ýslak. hazzý saklý kara bulutlarda, biraz da aþk..
Unuttuðum sevgililerdi yaðmur damlalarý, dudaklarým ýslandýðýnda saklandýklarý yerden bir bir anýsý çýkardý. Unutamadým derdim sonra, unutamamak dertti, ve delirtirdi beni..
Merhaba. Daha yeni delirdim, Aklým fazla uzaklaþmadý yani. Çin iþkencesi kaplý yaðmur damlalarý bir bir damlarken yalnýzlýðýma göl olmuþ kalabalýk düþüncem yoktu benim. sadece delirdim biraz iyiyim. ve yalnýzca düþünmemeyi düþünüyorum. Ama ilk önce seni düþünmemeye çalýþýyorum..
Sana þizofreninin doruklarýndan sesleniyorum, yaðmurla öpüþtüm. Dudaklarýný aldattým hem de binlerce yaðmur damlasýyla..
Ýnanmayacaksýn. Gözümü bile kýrpmadým, kapamadým. yanaklarým da sadece soðuktan kýzardý, hiç utanmadým. Adýný aðzýma bile almadým, diþ çukurlarýmdaki yalnýzlýðý da çýkardým..
Sevdim, Delirdim, Öldüm. Bir de yaðmurla öpüþtüm..
Ahmet Kastancý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.