Kabukları Örtüyor Yaralarımı

Güçlü görünmem gerek.
Ýçe doðru aðlayan adam benim bu yüzden..

Gece üstüme yapýþýyor en karanlýk yerinden.
Mesela kaburgalarým ýslanýyor ay ýþýðýnda;
Yaþ kemiklerim akrep yelkovana varmadan kurursa,
Kalbim boðulmaktan kurtulabilir
Ya da kurutabilir zaman sancýyý.
Geçmeyen gecelerin umut dolu her sabahý,
Yüzümün astarýný deðiþtiriyor inceden inceye.
Kuru bir tebessüm yerleþdiðinde yüzüme,
Islak bir acý taþýyorum göðsümde.
Kalp aðlarken,
Dudaklarým gülümsüyor
Ýç/tenliðiyle..

Her izim gizli..
Kabuklarý örtüyor yaralarýmý,
Sevdiðini sevdiðinden saklayan aþýklar gibi.
Oysa gözbebekleri durmadan konuþuyor
Söyleyemediklerini..

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: