Sürgün Sevda

Hep ayný çehre gülümsüyor bana
Kýþ donukluðunda
Penceremden süzülen açgözlü ýþýk gibi
Soluk bir silüet arýyor odamda


Aþkla baþým belada
Güçlükle nefes alan sessizlik
Hafif tehditkar kýrýlan kanadýma
Ütopyanýn özgür doðasýnda
Çamura yuvarlanmanýn cazibesindeyim


Sefil kalmak sonsuza dek aþktan
Ya da güneþin gizemli þebneminde
Kendimi terk etmeden
Kül solumak hüzünlü akþamlarda
Gecenin yangýnýndan kalma


Hasrete soyunan ezgiler dilimde
Ufkun yaðan yaðmurunda ýslandým
Saklý bir hazineyken kehanet içimde
Seher yeli esintisinde dalgalandým
Köklü bir çýnar üþüdü eðik yüzümde


Suskun yüreðimde miskin bir ayrýlýk
Ýçerden çýkan fersiz adýmlar gibi
Sürüdü ayaklarýmý sana doðru
Yalnýz ve kimsesizken
Yaðmalandý umutlarým
Eylül kaçaðý hoyrat ellerde


Ne uyumsuz bir rakstýr bu
Buðulu camlar ertesindeyim
Düþlerim taþar bu mevsimde hep
An umursamaz gidenleri


Susun artýk vefa yok bu aþktan
Bir sözcüðü þiirle anlamlandýran þair gibi
Kutsuyorum kendimi


Döküldü düþlerim aþkýn kutsal kadehine
Geceme siyah kustu yorgun akþamlar
Kercine durdu karþýmda felek
Kýnadý meftun bakýþlarýmý
Sarktý bitkin tükeniþliðim sevgine
Yekten imkansýzlýða kilitledi beni


Hangi sürgün sevda döndü seferinden geri
Duru bir ten beyazlýðýnda soldum
Ýzini sürdüm ölü tanrýçanýn
Kulaðýmda binlerce sevda çýðlýðý
Gözlerimin önünde vuruldu mavi
Sensizliðe hüküm giydim...








Sosyal Medyada Paylaşın: