göðsümde kanlý bir ölüm büyütüyorum sana…
çoðu kez uslanmýþtý korkularýn ellerimde
yüzümü erteledim sevgili
yaðmurlara çýkmýyorum, gök yüzüne bakmýyorum sevinçle
saðanaklara, acýlara dönmüyorum yüzümü, tanrý þimþeklerini çeksin gökyüzümden
ifademi kuruladým…
kendini baþka yaðmurda ara, sildim duaný kutsallýðýmdan
artýk fotoðraflarý yakmaya hazýrým
resimlerime ses çizmiyorum
anlaþýlýyor ki daha beklemiyorum kimseyi
tütününe sarýp yaramý, tütsüleyip çektim içime
ölgünleþiyor bakýþlarým
boþ bir fotoðraf gibi artýk, gözlerimde anýlar barýndýrmýyorum
körledim geçmiþi
usturalý bir sessizlik yankýsý sabahlarým
fenerleri sönmesin…
içimde Diyojen sancýsýnýn, gölgelerimin putunu yýktým
hakikatimin yaðmuruna dayadým avuçlarýmý
kana kana içtim ihaneti ve aþký
duraklarýný kaldýrdým kollarýmýn, bedenimi bir fahiþeye diþlettim
tenimde yýllanmýþ bir kölenin paslý nefesi
cüzzamýný yüzüme alýyorum, kimliðim olsun
pusulu aralýklar kovalýyorum, parçalanýp çoðalýyor anlam
dudaklarýna deyeyim için bütün yalanlar
yalan kaburgalarýmýn özlemi
erteledim ruhumu hükümsüzdür…
göðsümde kanlý bir ölüm büyütüyorum sana…
kanýnda boðmak için içimde debelenen hayvaný
Kubilay Yýldýz
(önceki þiir Bedenimden Notlar I .)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.