USTA
Aþk ekmeli diyorsun gönül tarlama
Ektim de, yeþermiyor! Artýk zorlama
Kaç parçaya bölündüm sayýlmaz ama
Çakal sofralarýnda pay oldum Usta.
Karanlýk yollarýma deðmez bir ýþýk
Uykusuz gecelere beden alýþýk
Cevap yok sorulara aklým karýþýk
Deðiþti nidalarým, vay! Oldum usta.
Nefsimi kepçe sandým meðer süzgeçmiþ
Doðrularý süzmeden yanlýþý seçmiþ
Hüzünler vagon vagon, ezip de geçmiþ
Her zorluðu taþýyan ray oldum usta.
Çile çektiðimizi bilmez vefasýz
Vuslata erilemez elbet cefasýz
Her oka aþinayýz sürmez sefamýz
Kör avcýnýn elinde yay oldum usta.
Gülüm deyip dersem de batan bin diken
Hep sevene saplanýr zalimden seken
Sevginin doldurduðu dipsiz göl iken
Bir meçhule müptela çay oldum usta.
Umutlarýmýz vardý hayata dair
Sevgi besleyecektik güven vesair
Yüreðini her harfle kanatan þair
Kâðýda döküldükçe zay oldum usta.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.