Ovada Hüzün Var

Hasretim doðaya, birde aþkýna,
Ýkisin burada, bulmaya geldim.
Büyülü ovada, döndüm þaþkýna,
Yaramý saracak, hülyaya geldim.

Oturdum yavaþça, daldým ovaya,
Soðuktan üþümüþ, kuþlarý baþka.
Haykýrmak istedim, baktým Sema’ya,
Bulutlar aðlýyor, umutsuz aþka.

Ovanýn kasvetli, gizli elleri,
Siyah bir kalemle, ruhum çiziyor.
Umutsuz yürekte, aþkýn izleri,
Aklýma geldikçe, Ben’i eziyor.

Kýþ çiçeði açmýþ, þebnem yaprakta,
Soðuk ayazlarda, umut arýyor.
Yaralý yüreðim, Sen’den uzakta,
Aþkýn ayazlarý, caným yakýyor.

Yüreðim acýsý, yansýr ovaya,
Hangi yana baksan, orda bir yaným.
Yalnýzlýk sýzýsý, dolmuþ yaraya,
Deðdikçe kanatýr, coþar hicraným.

Yaðmur var inceden, yürüdüm biraz,
Her taraf derinden, toprak kokuyor.
Hasretim kokuna, etmem itiraz,
Bekledim sesini, dilin susuyor.

Çamurlar içinde, gezdim kayarak,
Sen’siz kalan canda, Ben’i aradým.
Bedenim olacak, bir avuç toprak,
Özüme varmadan, Sen’i aradým.

‘’ özümüz bir avuç toprak’’




Mehmet Macit
25.12.2012
Ýzmir

Sosyal Medyada Paylaşın: