Bu erkeklerin erkek olmadýðý besbelli. Bu kadýnlarýn kadýn olmadýðý besbelli. Almýþlar ellerine birer elma þekeri. Ne sevdikleri belli, ne sevmedikleri belli.
Babam sevdi mi, dað gibi severdi. Dururdu yarin kapýsýnda, Ýte çakala karþý. Dev gibi…
Anam er’im demiþ se bir kez. Ölüm ayýrýr derdi birbirimizden. Ezanla baþlardý sabahlar. Sevgi akardý yüreðinden. Sel gibi…
Þimdi ise özlenen, Bir gecelik beraberlikler. Pazara çekilmiþ cariyeler gibi, El deðiþtiriyor sevgililer.
Bu çocuklar kimin? Gökten zembille mi indiler. Ýnkar edilseler de sahiplenen, Yine de… Bir köþede mahzun býrakýlmýþ, Çilekeþ anneler…
Aynalara küskün, Henüz rujunu bile tazelemeden. Genç yaðýz delikanlýlarýn, Her gün birinden övünç bekleyen. Kentin arka sokaklarýnda, Geceyi kirleten. Güneþe hasret, karanlýða mahkum. Susuz rakýnýn içinde aradýðý teselli. Bu erkeklerin erkek olmadýðý besbelli. Bu kadýnlarýn kadýn olmadýðý besbelli.
Mehmet DALKANAT Sosyal Medyada Paylaşın:
avrasya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.