Filmin yarýsýnda çýktým sinemadan bilirsin o duyguyu aðladým falan iþte erkekler aðlamaz diyorlar ya aldýrmadým hiçbirine gözyaþlarýmý fazla kaçýrmýþtým sadece ve bu yüzden bulanýk görüyordum her þeyi hatta hayallerimi bile..
insanlarýn yüzleri düþüyordu bir de gözlerimden yaþlar ikisi de hiç dinmedi film boyunca can alýcý sahnelerinde dalýyordum çünkü hem de tam patlamýþ mýsýr bittiðinde zamanlamasý durmuþ kulaklarým gömülürken sessizliðe o an çenem de durmuþ üstelik yorulmuþ duraksadým gözüme toz kaçtý yalanlarýný çiðneyemedim bir süre ama sonra tükürdüm yere meðer film beni anlatýyormuþ gittiðini, kaldýðýmý hepsini birer birer anlatýyor bana..
neyse ama bilsem hiç gitmezdim. enayi gibi hissediyorum kendimi çünkü bu filmi daha önce izlemiþtim..
izlemiþtik yani beraber..
Ahmet Kastancý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.