Hiç aðlamadým içime gömerek inadýný,
Sormadým ben sebepsiz gidiþini senden sonra,
Ayrýlýklar düþürmedi dudaðýma yâdýný,
Deðmedi elime baþka el bil ki senden sonra.
Nazýnýn maðlubiyetini tattý yalnýzlýðým,
Bir köþede gözlerini yumarken ýssýzlýðým,
Gölgeler gibi düþtü peþime kararsýzlýðým,
Siyaha çaldý umutlarým sahi senden sonra.
Mevsimlerim þaþýrdý güneþime bulut çöktü,
Kavruldu hissiyatým yaðmurlarým katran döktü,
Sevmelerimin çatýsýný deli poyraz söktü!
Tutunamadým direðim savruldum senden sonra.
Bilmedim sevmeyi beceremedim kal demeyi,
Unuttu bu bitkin çehrem haftalardýr gülmeyi,
El vermedi yüreðim yýrtýk resmini vermeyi,
Yapboz oldu elimde fotoðrafýn senden sonra.
Feveraným halisane niyetim kýrmak deðil,
Sýrýlsýklam derdimle ortada kaldým sefil,
Bana inanmazsan anamýn gözyaþýdýr kefil,
Dillere düþtüm çýkmazým çok artýk senden sonra.
Bu muydu reva böyle mi olacaktý kaderim,
Ben acýlarla depreþirken sen mutlu ol derim,
Þüphe etme içimdeki hasletleri silerim,
Býrakýrým yazmayý çekilirim senden sonra.
Yaþadýðýmý sanma ölü bir þairim artýk,
Mýsralarým beynimi kemiren vahþi yaratýk,
Gönlümün ücrasýnda hatýralarýmdýr satýlýk,
Kalakaldým ellerimde hüzünle senden sonra.