Anam, dokuz defa sýrtüstü yatýp, Sabýrla beklemiþ..... Bebekleri, erken doðmasýn diye . Hiç kýpýrdamadan beklemiþ..... Yavrularý, büyüsün diye….. Yaþasýnlar diye …. Ama olmamýþ , yaþamamýþ hiçbiri.
Onuncusu benim…!. Yine.... kýpýrtýsýz beklemiþ. Dokuz ay , dolsun diye. Ama ben.....? Ben hiç bekleyememiþim. Yedi ayýn, sonunu da beklemeden, Dünyaya gelivermiþim.
Yaþamaz, demiþler......! Hepi topu, 1.250 gr demiþler....! Ekim ortasýndan taaa , yýlbaþýna kadar. Koymuþlar beni, sahte ana rahmine. Hemþireler, anamýn sütünü vermiþler, Damlalýklarla özenle; Gram alýnca da ben, Düðün bayram etmiþler...
Gelin görün ki .... Bana, o sabýrsýz kýza, Kader çizgimden alnýma Ne yazýldý da, Yamacýma düþtü...?
Ben hep bekledim…. Önce oðlumu bekledim, Ana olayým diye. Sonra dar günlerde, Sonu gelir diye. Dost bekledim en çok da, Kýymet bilsin diye.
Tam artýk duruldum dedim Bu defa sevdiceðimi bekledim, Saðlýkla dönsün diye
Þimdi ise beklemelerim, Bitsin artýk bitsin diye.. Bekliyor...bekliyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Süreyya Nur Eyüboğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.