YAPRAK DÖKÜMÜ

Bahçeler var dikenli,
Çiçekleri, kupkuru..
Susuz, boynu bükük.
Yeþile, hasret topraðý.

Oysa..
El ister, yürek ister.
Her yaprak
Emek diler, filizlenmeye..

Kendi baðýnda,
Bir tek dalý bile,
Yeþertemeyen birileri..

Çýkar gelir,bir gün..!

Bir, kendini seven,
Yaptýklarýný, pek beðenen,
Yüksek perdeden,sesi kelamý.
Sanýrsýnýz..
Ýnsandýr..!

Arz-ý endam eder durur,
Bereketli baðýnýzda.

Dinlerim, bakarým, görürüm..
Gözlerindeki, kibri
Ve ..

O tarifsiz aymazlýðý.

Gülümserim içimden.
Haykýrmak ister gönlüm..

Yüzüne, yüzüne..
Çoraklýðýný, zavallýlýðýný.

"Sus!" der aklým.
Yine de sus!

Býrak kalsýn, kuraklýðýnda.
Gittiðin yolda, ardýnda dökülsün,
Sözleri,bakýþlarý,sesi.

Býrak kendi haline.
Aynadaki sahte aksi ile..
O"nun yapayalnýz gözleri.

Yeter ki ,
Düþsün senin dalýndan,
Yok olup gitsin..
Karýþsýn benzer suretlere.
Düþsün yerlere.

Kuru yapraklar gibi...!
Sosyal Medyada Paylaşın: