çocukluðumun bahsi geçen mahallesindeydim dün gece, hiç geçmediði belliydi; iklimler üzerini örtmüþ sadece ama oralarda bir yerlerdeydi, hepsi býraktýðým gibi; kýsa þortuyla koþan, oynayan, zýrlayan, yaramaz çocuk… suskunluðun çýðýrtkanýydý, mahkumiyetin isyanlarý semtin uzuvlarýna özgürlüðü fýsýldýyordu, avazýnýn çýktýðý kadar serpilmiþti küçük yüreði… ayný kitapta, ayný kýtada yazýlan arkadaþýyla bir þeyler oynuyordu hala, kafalarýný da, kalplerini de ayýrmamýþlardý, kavgalarýný da birlikte verdiler… sevdiler; sübyanca, sevdiler, yaratanýn hükmettiði en gerçek, en kral, en saf duygularla… olmadý, mayasý bir türlü tutmadý, yalanlar, ihanetler boyadý beyaz gelinlikli düþleri, vaz geçmediler, yine sevdiler, yine, ve yine, hiç deðiþmedi o sübyan çocuklarýn gerçek sevgisi… yüreklerinde söndürülemez cesaret ateþiyle baþ kaldýrdýlar buz tutmuþ kahpe düzene, hiç irkilmediler bile… entel mahallesinin bireylerinin tabiriyle geçimini zar zor saðlayan, köþe baþý ailesinin piçleriydi onlar, her dilde aþaðýlandýlar, oysa onlar sadece çocuktu… garip, kýçýna iliþtirilmiþ selpak parçasý adam olacak çocuðun bi b.k yapmasýný bekledi yýllarca, bu hiç olmadý, sonunda oda kuru kuruya yüzünü buruþturup gitti... birileri baþka birilerinin arzusuna yönelip, olmadýklarý ya da olamadýklarý kiþilikleri kimlik olarak seçerler, çok acýdýr; sonunda her kimlik aslýna döner. çocuk; büyüyünce ne olacaksýn? sorusuna gereksiz yanýtlar vermemiþti hiç, susmuþtu… ve artýk onunda cevabýný biliyordum, cevabý basitti; þu an olduðum þeyi, yani bana yakýþtýrdýðýnýzý, sadece bir serseri…
Sosyal Medyada Paylaşın:
işgal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.