Bir günlüðe sýðdýrýlan gün kadar kýsa bir aþk acýsýsýn
O kadar çok dindirdin ki meltem sýcaklýðýný gecelerime
Doyamadýðým hiç kimsesin
Pencere dibi sessizliklerimde
Dumanlý bir odada dudaklarýmdan sýzan saniyelerde
Kimsesizleþtiriyorum bu þiiri
Kabahatin çoðu
Sýcaklýðýný yitirmiþ bir çay bardaðý görselliðinde
Ýçilmeyi unutulduðu için belki de
Ama hala dolu
Bir an birikimiyle dopdolu
Duvarlar gibi
Hiç kimsenin bana býraktýðý
Sessiz bir gölge oyunu
Bir günlüðe yorulan kýsa bir aþk yürüyüþüsün günde
O kadar çok adýmladýn ki tebessümlerini kalbime
Susamadýðým hiç kimsesin
Sýðýnamadýðým yabancý kalabalýklarda
En çokta kendime
Kapanmýþ bir sayfanýn tozlu tek itirafýsýn geleceðe
Birçoklarýnýn da gizleneni
Ýpuçlarýný yitirmiþ aþk haritasýnýn
Tavana bakakalmýþ yalvarýþýsýn
En azýndan bulmayý unutma dünü
Silinmeye yüzüm yok sende ...