Hüsraným oldu ömrüm her hesabým tutmadý,
Sermayemi kaybettim karým kül oldu gitti.
Nefsime tuzak kurdum dudak büktü yutmadý,
Hep ardýmdan yürüdü ben koþtum o seðirtti.
Bundandýr þaþkýnlýðým debelenmem boþuna,
Gölgem de ürker benden, halim gitmez hoþuna.
Toparlanýp kalkmaya üþendim savsakladým,
Þafaklarda ünleyen hoþ sedayý duymadým.
Zikirleri geç kaldým ruhuma yasakladým,
Gönlümde huþu bitti bir kýrýntý koymadým.
Tutup kovdum içimden merhameti tükettim,
Ýnsan kendinin kurdu yenilmeyi hak ettim.
Niçin varým sormadým hep kendimi avuttum,
Deryaya olta attým her çekiþim boþ döndü.
Umutlarým tükendi kýsmetime hiç tuttum,
Isýnmadan tencerem yanan ocaðým söndü.
Tevekkülü olmayan rýzk bulamaz kalýr aç,
Düþününce anladým zengin fakire muhtaç.
Saçlarýma kar düþtü gaflet uykum bitmedi,
Ömrümü çalýp durdum hýrsýzý elbet benim.
Doðan her gün, zil çaldý ,kulaðým iþitmedi,
Yýkanýrken geç olur musallada bedenim.
Ölmeden ölenlerin sonu hüsranla bitmez,
Tedarik yapmýþ isen gözün arkada gitmez.
Gündüz elimde lamba iz bulamam sakarým,
Ufkumun karasýna bir gün güneþ doðacak.
Ümitsiz olma bahtým çýram sönse yakarým,
Gönlümün kuraðýna bolca yaðmur yaðacak.
Kirpiðimden aktýkça kýrk pýnar sanacaklar,
Ben susuzluk çeksem de dostlarým kanacaklar.
Maðrur dal dikenlidir güllerde kibir olmaz,
Yüksekte gezen kayar secde edenler düþmez.
Testin hep kapalýysa nisan yaðmuru dolmaz,
Boþ kamýþ þeker dolar zehir orya üþüþmez.
Rotadan sapan gemi daðýlýr savrulmaktan,
Yanmayý özleyenler korkmazlar kavrulmaktan.
Ömrümden çok þey çaldý düþmaným olan lain,
Toparlan haydi nefsim veda vakti gelmeden.
Piþmanlýk yaþlarýmla kalbim olsun mutmain,
Ay bacayý geçmeden gaflet tekme çelmeden.
Mahrum kaldým nimetten hep gaflette uyudum,
Þimdi mahzun hüzünlü boynu bükük umudum.
Sildim pasý kalbimden nasuh tövbeyle yudum,
Hak edenler Kevser’den içermiþ yudum yudum.
Karakalem çalýþmasý bana aittir
Sesiyle þiirime anlam katan Hayrunisa hanýmefendiye teþekkürlerimi ve þükranlarýmý sunuyorum.