Aþkýn ruhuma parantez açtýðýndan beri
Gecelerim etamin kasnaðýna iþlenmiþ,
Rengarenk iplikler gibi.
Þen karmaþanýn içerisindeyim bir süredir,
Senden içeriyim...
Varlýðým kaderinin üzerine yazýlan yazýlar gibi deðil,
Suda daðýlan mürekkepler gibi...
O da ebru olur daðýlýr,
Beyaz sayfalarýn lekesiz karanlýðýnda
Renkli anýlarý resmeder,
Þekilli karmaþanýn odaðýnda...
Bilirmisin ki,
Hayatý gözlerinde içiyorum,
Gözlerine dikiyorum yýllarý.
Ýçime çekiyorum takvime dair her ne ise,
Bir nefeste...
Hayata yayýyorum,
Bir kare içine sýðmaya çalýþan anýlarý.
Sýðdýramadýklarýmý gökyüzüne iþliyorum her gece...
Dileklerim yýldýzlarýn nöbetinde.
Sakladýðým sandýklarýn içerisinde,
Gözyaþýna yer yok!
Tekmeyle savurduðum kasvetler benden öte,
Hayatýn güldürme yeteneði bu kadar zayýfken,
Ben saçlarýndan, son seferinde deðdim ömre...
Dýþýna çýktýðým çizgilerden oluþtu kaleler
Talihsiz durum olarak nitelendirilen yaþanmýþlýklarýmý,
Katlayýp, kaldýrdým.
Beni yeniden gülümseten bu voltajý yüksek hisler.
Öðrendim ki,
Her aþk kiþiliðe yatýrým...
Iþýltýsýný gündüz saklayan yakamozlar gibisin sen
Hüznün yanýna yakýþmýyor karakterin
Deðiþti gölgelediðin sancýyla,
Beni ayakta tutan deðerlerim...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.