Karanlýktý ateþ, zemherilere saçlarýný savurdu Uzandý suya özlemle geceyi kavurdu Dilinde hep ayný biçare þarký Hasret dolu her nefes yüreðini yordu.
Fýsýldadý geceye ; ateþ…
Su dokunursa söndürecekti sevdalý yüreði, Her sabahýn sonunda yalnýzlýk dururken El ele tutuþup gezmekti tek dileði Sarýlýp ayný yöne bakabilmekti düþleri
Ateþ ve su… Böylesine sevmiþlerdi…
Geceyi bekledi delice hasretleri Elleri bile deðmedi oysa… Sardý sarmaladý; seviþti gölgeleri Ne fark eder eksik olsa da tenleri…
29/09/2007
Ayþegül TEZCAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
AyşegülTezcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.