KÖRDÜĞÜM

Sevgilimi görende sevinç kaplar içimi,
Yüzüme deðen hava sanki yaþam tüterdi,
Göremediðim gün de nazlý çocuk biçimi,
Oyuncaðým alýnmýþ gibi içim giderdi.

Her akþamdan sabaha hasret ile özlerdim,
Yüreðimin zarýyla kaplayarak gizlerdim,
Ýçime doldun ama göremiyorum derdim,
Göremediðim her gün yýllar gibi biterdi.

Bir günlük ayrýlýkta yaþardýk asýrlarý,
Buluþanda hasretle dökerdik o sýrlarý,
Kapanýr mý yarasý, savar mý nasýrlarý?
Varlýðýnda doyulmaz, yoksa bitmez kederdi.

Daha toyluk çaðýnda aþkýn ilk ateþine,
Kapýlmýþtýk boþuna bir evlilik düþüne,
Kaybetmiþtim kendimi bu sevdanýn peþine,
Öylesine güderdi, beni leyla ederdi.

Ama gülmedi kader, koydu yoluma firak,
Ruhum hep hayaliyle tanýmaz oldu durak,
Ýçimde bitmek bilmez hasret, acý ve merak,
Bu ayrýlýk acýsý ölümden de beterdi.

Bir kýskançlýk rüzgârý savrulmamýza yetti,
Yelden korkan kanaryam uçup dalýndan gitti,
Var olmamýn adýsýn dediðim yerde bitti,
Ýflâh olur mu yürek her dem orda öterdi.

Þimdi rüyalarýmda hayalini gördüðüm,
Hasretiyle ruhuma, hayalime ördüðüm,
Aþkýyla, sevgisiyle içimdeki kördüðüm,
Bir defa cemalini görebilsem yeterdi.





Sosyal Medyada Paylaşın: