Beklersin Güneþin gözü baðlandýðýnda olur gece, Topraða verilir umutlarýmýz.
Saçlarýmýz yaðmura özlem duyduðunda Pencere önü,kahve dibi... Ve bi insan baþý çöker kaðýtlara. Omzunda günahlarýný taþýyan bir melekle.
Bu þiir bugün yaðar gökten, Alýp veremediði nedir ki þu akreple yelkovanýn Az iken mutluluk,çok iken hüzün. Perçemleri döküldüðünde açýk alnýna, Bir beyaz kadýn portresi...
Beklersin . Güneþin gözünü araladýðý kadar aydýnlýk Çoktan parçalamýþken bileklerini hayat. Dün topraða verilen umudu ararsýn.
Mevsim sonbahar, Þimdi al ayazýný gir içeri ve kapa kapýyý Sen sonbaharsýn.
Beklersin... Artýk 3 mevsim olmuþtur tek yýlýnda Ýlkbahar,yaz ve kýþlarý... Beyaz kadýn girdi içeri ve kapadý kapýyý. Bekleme; dönmeyecek... Laylaya. ’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
neptün. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.