ASALET GÜNEŞİ

Asalet yýldýz gibi gece karanlýðýnda,
Güneþin enerjisi sanki yanar pilinde,
Kalitesiz her nesne o ýþýk yandýðýnda,
Seline düþmüþ gibi kalýr çamur milinde.

Huyu suyundan alýr, ham demir çelik olur,
Þeytanla oyalanan kendini þaþý bulur,
Adaleti yok eden, adaletle doðrulur,
Þer isleþir külünde, er misleþir gülünde.

Ýnsanýn yüreðine kin çökerse bir defa,
Yüzü gülmez, kalbinde olmaz ki zerre vefa,
Dünyayý tapulasan, sürsen zevk ile sefa,
Gözünü yumduðunda ne kalacak elinde?

Oturup düþünürsen aslýn ile soyunu,
Adýmýný atarken hesaplarsan boyunu,
Asil insan derler ya bilmez iblis oyunu,
Halkýn altýn telinde hoþ sedadýr dilinde.

Aslaný yataðýndan tanýr, bellidir derler,
Aslý hu ve nesli hu deyip biat ederler,
Özünde ve sözünde bütünlük olan erler,
Çamurla sývasan da cevher olur kilinde.

Ýhlâsla yýkanmýþsa elin, ayaðýn, yüzün,
Hak ile hakikatte dosdoðru ise özün,
Düþman tarumar etse, suç sayýlsa her sözün,
Tozun güneþ gibidir savrulsa da yelinde.

Sen adil ol içine sakýn þüphe dolmasýn,
Hakikatin ateþi kararmasýn, solmasýn,
O güneþ bir gün doðar asla korkun olmasýn,
Yaþadýkça ruhunda, yüreðinin selinde.




Sosyal Medyada Paylaşın: