"ISSIZ ADAM"

kendi halinde,kendi derdinde,
bir adam vardý zamanýn behrinde,
sessiz,sakin,bakýþlarý gecenin renginde,
zararsýz baþkalarýna, ;derdi kendinle.

yürür gider bakmazdý hiç kimseye,
dimdik yürüyüþü,gözleri hep yerde,
ciddiydi hep,gülmezdi nedense,
bir kelam sual edildiðinde,cevaplarý mimikle.

gün oldu devran döndü,kaldýrdý baþýný yerden,
gece karasý bakýþlarý,esinlendi ayýþýðýndan,
gonca güller,çiçekler hepsi güzel birbirinden,
gayrý dinler oldu,þarkýlar,türküler en güzelinden.

bir arý hamaratlýðýnda,karýnca gayretinde,
acemice daldýðýnda,gül goncasý polenine,
bilemedi,kavrayamadý, sarhoþtu baþý mey’le,
kapaný oldu gülgoncasý, canýný yaktý dikeniyle.

serap sandýðý vahaya kavuþtuðunda,
baþý dönüp ayakta sallandýðýnda,
gülmeyi keþfetti,inletti kahkasýyla,
dönüp baktý geriye,eski kendisi yok arkada.

samanlýk seyran olmaktan çýktýðýnda,
mutluluðun pýnarý kuruduðunda,
gülen yüzler,artýk donduðunda,
kendi ýssýzlýðýnda boðuldu,ne fayda.
"SEZAÝ KONUK"

Sosyal Medyada Paylaşın: