Mühim Olan Ýnsanlýk
Her insan hayatýnda bir kez olurmuþ âþýk!
Ben hep düþünmüþümdür o bir kiþi kim diye?
Gördüðüme tutuldum el, ayaðým dolaþýk...
Her gülene “hah” dedim koy buna bir mim diye!
Sevmek için baþka bir iþaret aramadým...
Olmaz sevgiden güzel herhangi bir im diye?
Kim idin, neydi adýn diye hiç soramadým?
Kendim adýný koydum, bu da sevdiðim diye...
Ýsmi lazým deðil ki, mühim olan insanlýk...
Baðý saðlam kur dedim, tak sevgimi pim diye!
Dostluk sürdükçe sürsün, olmasýn hiç bir anlýk
Kucakladým herkesi, hepsi de benim diye...
Dilini bilmediðim insanlarla konuþtum!
Þimdi herkes soracak acaba kimim diye?
Kaþ, göz hareketiyle selamlaþtým, tanýþtým!
Hep söyleyip durdular bu da pandomim diye...
Bir garip insan deyin, dostlarýný çok seven…
Hep söyleyin; “kimseye yok hiç bir kinim” diye.
Yaratandan ötürü yaratýlaný sevin!
Girdiðiniz her kalpte kalýn bu sinim diye...
Antalya–2011/12
TDK:
Pandomim: mimikler ve el, kol, beden hareketleri ile meramýn anlatýlmasý.
Sin: gömüt, mezar, makber...
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.