Affettim Rabbimi!

Ne tanrýya ne insana ne de zamana dokunmazdým..
Bilirdim ki dokunmak ait olmaktýr...
Bilmek yetmiyor; yaþamakla göðüslemeden!
Yaþadým ki dokunmak sahip olmaktýr!

Bir avucumla nehirlerini okþadým diye
Þimdi daðlar kapanýyor parmak uçlarýma...

Anladým: neyle dokunuyorsan o, ellerin oluyor!
Yeminim o yüzden: artýk dað(ýlan)lara bakmayýþým...

Dokunmak : kýblesi yaþamla dönenlerin olsun!

1)

Beni karanlýklar içinde býraktýlar
Bir aydýnlýðý kundaða sarýp gözlerime verenler!

Öðretmenimdin sen!

Gözlerimi açtýn ve körler arasýna býraktýn!


Þimdi görmeyi yeniden öðreniyorum.

Gözlerimi oyarak çýktýðým bu yollarda

Senden öðrendiklerimle yolumu kaybettim.

evimizin dýþýnda yollar deðil, bataklýklar...


”Öðrettiklerimi unutma” diyerek tembihledin: Katlettin beni!
Gerçek iyilik: “Tüm bildiklerini unut” demekmiþ!
Öðrendim: yürünmezmiþ; "bildim" diyerek bataklýða...

Þimdi yürümeyi yeniden öðreniyorum
Ayaklarým artýk boðulanlara uzatýlan dal.


2)

(Zaman: Çok sonra...)
sen geleceksin gözlerimin önüne

Saçlarýný kan denizinde yýkayacaklar
Bir atýn üzerindesin
Gelinliði ata giydirecekler; senin elinde ise bir ayna
aksim sende...

At hýzlanacak
"Nereye gidiyorsun" diyeceðim
ben koþtukça dallar fýþkýracak bedenimden
Aðaca döneceðim
yapraklarýmla savrulacaðým ardýndan
Kan...
Saçlarýn ve At...
Ayna ve Aðaç...

Patnos’tan sonrasý hep karanlýk
Dokuz Aðaca kadar anca geliyorum
Dokuz kere seni soruyorum
Dokuz köyden de kovuyorlar
Dokuzum çýkmadan adýmý yakýyorum!

Ellerimin de çürüdüðünü görünce anlýyorum:
Sen de mutlusun!


3)
Göðe bakmak yerine artýk
Bütün kuþlarýn kanatlarýna gözlerimi sürüyorum.

Birileri beni alýp evime götürüyor
Korkuyorum ya gökte giderse
Senin gibi...

Kalbimin üzerine kapanmýþ aðlayan bir tanrý
ah ben hangi rabbin reddiyim böyle?

Kutsal kitaplarda/n "çýkýþ" olmuþum

4)

Herkesin susan yüzüydü oturduðumuz sofralar

Gözlerimi verdim, açsýnlar diye iftarlarýný....

Sen yoktun diye herkes vardý!
Herkesle dua ettim;
Yýkýlmasýn diye kalbin

Duydum;
Tavaný göçmüþ yüreðinin.

Ne mutlu sana;
Gökyüzü akar artýk kalbine

5)

Yeryüzü cehennemleri öpmüþ benim alnýmdan
"Nereye gidiyorsun" diye sorma
Cehenneme gidiyorum
Kardeþlerimi bulmaya

Affettim Rabbimi
Artýk yanabilirim...

Kayýpkentli-Kýztaþý-Ýstanbul

16 Eylül 2011 Cuma 04:50:25
Not: Ýzafi Edebiyat’a Teþekkürler!
Sosyal Medyada Paylaşın: