İnsan Bir Taşa Niye Dönüşür Azize?

Suçlamalar mezhebinden ayrýldým ey dostlarým!

"Ýnsanlýk öldü" diyenlerden de...
Aþkâ inanmayanlardan da...
Azize’den de...

Geçtim aþaðýlardan
Eðilip dört kere yaralý ayaklarýmdan öptüm.
“Yollar” dedim “emzirir beni”




I)

"Gel de bir bak" dediler.
Giydim kýblelerimi ayaðýma, koþtum.
Kavuþmalar nehri baþýný çarpa çarpa
Saçlarýný getirmiþ; geçtiðimiz köylerden, Azize’nin
ve kurumuþ.

Bir yýldýrýmýn ýþýðý düþünce gözlerime
Anladým mesajý ve
“Azize” dedim; bakýr bir fýsýltýyla:
“Yolun açýk olsun kavmimden ey sevgilim...”
………
……
…
..
.


Kadýnlar geldi, topladýlar.
Halâ sen kokan saçlarýna sürdüler; çocuklarýný…
Kim ne verdi;kim ne aldý...
Kim önde; kim arkada diye hesaplar baþlayýnca
“Ýþte” dedim “en büyük unutuþun ayak sesleri...”

Topladým kýyýlarý
Oturdum ortasýna
Ateþe verdim.
Küle dek aðladým...

Dedi ki kül:
"Ýncinmiþlerle oturmuþsun, incel biraz!
gel de al yaraný ve
ayrýl, iyileþmeyi umanlardan..."






II)

Öyle de yaptým
Ayrýldým, üçe...

Bir yaným her yere gitti.
Diðer yaným hiç bir yere.
Son yaným Azize nereye...

Öylece kaldým ortada, çýplak
Kaldýrdým baþýmý yeryüzüne...
Baktým yerin derinliklerine...

"Azize" dediler.

“Bir aile kurmaya gitti.
Ýnceltilmiþ selamlarýn diyarýna gitti
Kaba saba dostlarý terketti...”

"Ýyi olmuþ" dedim
"Devlet dilerim Azize’ye... Çocuklar dilerim..."

Hükmü anlamak için çevirdim yüzümü
Dilini bilmediðim kentlere vurdum...
Kentler de beni...





III)

“Ey aþaðýlananlar” dedim, seslendim:
“Yukarý gelmeyin...
Aþaðýda da kalmayýn!
Kendi derinliklerinizdeki göklere tutunun
Ve dönüþün kendinizle
O zaman sizi suçlayamazlar!
Þimdi içinizden geçeceðim daha da aþaðýlara..."





IV)

Karanlýk bir gecede
Yüzünü göðsüme sokunca Azize
Dikene bakýp gülünü görmüþtüm.
Yaþlýlýðýna bakýp gençliðini...
Hevesine bakýp sabrýný...
Parmak uçlarýna bakýp ruhunun ardýný
Ama gidiþini hiç görmemiþim.
Çünkü geliþine hiç bakmamýþtým.
Ben Azize’ye bir ayrýlýðýn kefenini yýrtýnarak sarýlmýþtým.
O yaþamý tercih etti; beni bilmediði bir ülkede býrakarak!

Geceler çýrpýnýyor hep
Uykularýmda uzun bir çölü yüzdürüyorum
Nereye çevirsem baþýmý Azize’nin memleketi...
Uyanýyorum, yastýðýma kum damlamýþ...
Kumlarý izleyerek Doðu’ya gidiyorum hep.
Ýmalar çarþýsýndan "uzaklar" alýyorum
Bir ses çaðýrýyor geceleri uykularýmda hep:"Neredesin?"





V)

Uyanýp bir taþ alýyorum avuçlarýma
Alnýmý ovuyorum!
Ýçiyorum o taþý
Sonra bir taþ daha…
Bir taþ daha…

Anlýyorum insan bir taþa niye dönüþür Azize!

Kayýpkentli – 2014 nisan

Sosyal Medyada Paylaşın: