Dünden bugüne…
Ne biz kaldýk ne de ikimiz,
Sanki hiç dokunmamýþtý
Birbirine ellerimiz.
Ne sendin ne de ben...
Tek biz vardýk dünlerde
Ve þimdilerde…
Yan yana iki tekil duruþ.
Bulutlarýn ciðerine yapýþan türkülerde
Mesafeler avutulur
Bizlikten çýkan bencil demlerde.
Aleni inkârdayken
Her daim sözcüklerin,
Ýçim titrerdi
Çatýk kaþlý girdabýnda
Ve senin karþýnda
Akýtmamýþtý denizlere hiç
Yaþlarýný gözlerim.
Ýsteksizdi ellerim…
An be an hasretini büyütürken
Yalnýzlýk hissiyle dokunurdu tenime
Ruhsuz kollarýmla
Bir yabancý gibi sarýlýrken kendime.
Yüreðim
Bir içimlik sudan
Tusunamiler koparken
Evvel zaman içinde
Ve kalbur samanda kaybolurken
Kuþtan hýzlý
Devler uçardý düþlerimde.
Ve derken…
Gel zaman git zaman…
Leyla’dan beter dönerken baþým
Sýcacýk serçeler gibi,
Þafaklardan erken
Ýlk önce ben uyanýrým
Eðreti uykulardan.
2011/NÜS